Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Inner Guests #8 [finale]: Θωμάς Αϊβάζης


Πάνε 15+ χρόνια από τότε που βρισκόμασταν στην αίθουσα του σχολείου για να ανταλλάξουμε δίσκους (σιντί) και κασσέτες. Και τα τρεξίματα σε κοντινές -και όχι μόνο- πόλεις για συναυλίες. Θυμάμαι το φεστιβάλ στο χωριό Τυχερό του Έβρου κάπου στο 1997: νομίζω ότι σε εκείνο το λάιβ πήραμε μια τελευταία δόση της αγνότητας και αθωότητας μιας ολόκληρης εποχής. Από το γεγονός ότο βρισκόμασταν στη μέση του πουθενά, το ξύλο μεταξύ πάνκηδων και μεταλλάδων, το λάιβ των Deus Ex Machina και οι Panx Romana που τόσα χρόνια μετά θυμάμαι ακόμα το πως ένιωθα όταν τους έβλεπα, η συζήτηση μετά με τον Frank, η οδυνηρή διαπίστωση ότι πρέπει να περιμένουμε μέχρι το πρωί για το επόμενο τρένο, ο υπνος στο παγκάκι της εισόδου μιας εκκλησίας στη μέση του πουθενά [πρωταγωνιστές σε θρίλερ], το ροχαλητό μου που κρατούσε ξύπνιο τον Θωμά, το κατουρημα στον φράχτη της εκκλησίας που μας έκανε να γελάμε, τα κουνούπια που μας έφαγαν ζωντανούς.
Η μεταλυκειακή φάση φέρνει αποστάσεις, βρισκόμαστε για μερικές συναυλίες σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη. Και μετά χανόμαστε. Ο Θωμάς κάνει εκπομπές στον ιστορικό Ρόδον FM στις Σέρρες και το ραδιόφωνο είναι αυτή τη φορά ο συνδετικός κρίκος. Βρισκόμαστε τυχαία κάπου στο 2006-07 και ξεκινάει εκπομπές στην Ξάνθη παρόλο που μένει στην Κομοτηνή. Έχει τύχει να έρθει για εκπομπή παρόλο που χιονίζει, να έχει πέσει το ρεύμα στο ραδιόφωνο και να αναγκάζεται να γυρίσει πίσω. Χωρίς γκρίνια.  
Όπως λέει και ο ιδιος: Για την καύλα ρε μαλάκα.

[σε ενεστώτα χρόνο, ο Θωμάς συμπαρουσιάζει με τον Last Gamuzao μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκπομπές που μπορεί να βρείτε: Μέσα Στη Βρωμιά.]

Ακολουθούν τα 10+1 αγαπημένα του άλμπουμ με αντίστροφη σειρά και σχόλιο από τον ίδιο.
 
###

10. Cloud Nothings : Attack on Memory ( Carpark ) { ..άρωμα Fugazi , παραγωγη Albini }
09. Grimes : Visions ( 4AD / Arbutus ) { Ενα σαχλό vintage Μουνάκι , υπνωτικά beats & φωνητικά}
08. Karriem Riggins : Alone together ( Stones Throw ) {. . το φάντασμα του J DILLA , παραγωγη απο αλλου}
07. Swans : The Seer ( Young God ) {κάθαρση, ενας στιχος που λέει
06. Flying Lotus : Until the quiet comes ( warp ) {..η ηρεμια που ποτέ δεν έρχεται }
05. Death Grips :The money store / No Love deep web ( Epic / Self realeased ) {και μόνο για το κομμάτι, άλλος άνθρωπος)
04. Converge : All we Love we leave behind ( Epitaph ) { hardcore με καρδιά }
03. GEOFF BARROW projects :
      I . Quakers ( stones throw )  {ο πιο Fucked up δίσκος της χρονιάς,αγάπη για τους Public Enemy και Madlib)
      II . DROKK: Music Inspired by Mega City μαζί με τον Ben Salisbuty ( Invada ) {To comic τα σπάει , οποτε βρεθηκε και το OST του}
      III. BEAK > : >> ( Invada )  {..τρελαίνομαι για Can , οπότε ο δίσκος των Beak ειναι λυτρωτικός , καύλ}
02. The Evens : The Odds ( Dischord ){ ο Ιan Mackay είναι ο μουσικός μου ήρωας, minor threat, Fugazi, ακόμα και να έκλανε στον δίσκο θα ήταν ψηλά)

01 FIONA APPLE : THE IDLER WHEEL . . . (Epic ) {αν δεν νοιώσεις κάτι ακούγοντας το, δεν θα νοιώσεις ούτε εμένα, Λύτρωση σε όλους τους τομείς}

+1  (ΤΑΦ: ΜΟΝΟ ΧΡΩΜΑ ) {για μια καινούρια αρχή  . . το τέλειο Soundtrack  }

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Inner Guests #7: PanagiotisK Standup

PanagiotisK Standup: Κωμικός, μηχανικός, μουσικός. Αλφαβητικά τα έβαλα. Για να τα πάρουμε με χρονολογική σειρά όμως, γνωριστήκαμε χάρις στο δεύτερο (σπουδές στην ίδια πόλη- Ξάνθη), κρατήσαμε επαφή χάρις στο τρίτο (συναυλίες, ψηφιακό μουσικό feedback, εκπομπές) και ξαναβρεθήκαμε χάρις στο πρώτο. 
Και ξαναερχόμαστε στο πρώτο: το πόσο μας έχει λείψει κάτι το συνειδητοποιούμε όταν το χάσουμε. Έτσι λένε. Το αυθεντικό, πηγαίο γέλιο όμως, συνειδητοποιείς πόσο σου έχει λείψει όταν το ξαναβρείς. Αυτό επαθα όταν βρέθηκα στην τελευταία (από τις τέσσερις) παραστάσεις του Παναγιώτη στη Θεσσαλονίκη.  Παιδικά τραύματα και πιστέψτε με: έκλαιγα από τα γέλια. Δεν θα κάνω σπόιλερ παρόλο που με τρώει. Κρατήστε το όνομα και μη χάσετε ευκαιρία αν σας δοθεί.

Η λίστα που ακολουθεί είναι τα αγαπημένα του κομμάτια για τη χρονιά με αναφορά σε καλλιτέχνη και άλμπουμ. Παραπάνω από ενδιαφέρουσα, τσεκάρετε!

###

1. The Seer, by The Swans
album: The Seer
2. My Bones, by Tom Williams and the Boat
album: Teenage Blood
3. Revolution, by Dr. John
album: Locked Down
4. Blunderbuss by Jack White
album: Blunderbuss
5. Legend by Mono
album: For my Parents
6. Valentine by Fiona Apple
album: Idler Wheel
7. Be That Way by Groundation
album: Building an Ark
8. Protection by The Invisible
album: Rispah
9. Reboot the Mission by The Wallflowers
album: Glad All Over
10. Sleepwalker by Moon Duo
album: Circles
11. I Bought My Eyes by Ty Segall Band
album: Slaughterhouse
12. There's No Leaving Now by Tallest Man on Earth
album: There's No Leaving Now
13. Bleeding Muddy Water, by Mark Lanegan
album: Blues Funeral
14. Who, by David Byrne and St Vincent
album: Love This Giant

Inner Guests #6: Κώστας Μπόρσης


Στη γνωριμία μας το 2006 σε μια συναυλία των Film στην Ξάνθη (στα πλαίσια της "Angel B" περιοδείας τους) είδα μία μπάντα που -πέρα από τη δεδομένη ποιότητα της- στο προσωπικό επίπεδο είναι άνθρωποι που θες να γνωρίσεις. Και θέλουν κι αυτοί. Παρόλο που η συναυλία ηταν διοργανωμένη από ραδιόφωνο της πόλης, όταν τους μιλήσαμε για συνέντευξη, ήρθαν σύσσωμοι στο στούντιο του φοιτητικού ραδιοφώνου που μόλις είχαμε στήσει. Βολτάραμε, ακούσαμε ένα νέο -τότε- κομμάτι με τίτλο Young Folks, μιλήσαμε για μουσική, χαζολογήσαμε.
Ο Κώστας Μπόρσης (με τον οποίο κρατήσαμε ψηφιακή, σποραδική επαφή και feedback) σε μουσικό επίπεδο ευθύνεται για τα πιο ευφάνταστα και σωστά δοσμένα τύμπανα που έχω ακούσει εντός συνόρων. Έχω την εντύπωση πως είναι από τους βασικούς λόγους που το Persona (2009) μου είχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση. Το παίξιμο και η παραγωγή των ντραμς είναι σημείο κλειδί σε ένα άλμπουμ με τέτοια ατμόσφαιρα και συναισθήματα. Αν κοιτάξει κανείς τα βήματα άλματα αυτής της μπάντας από το ένα άλμπουμ στο άλλο, δεν μπορεί παρά να ανυπομονεί για τη συνέχεια.

Η λίστα που ακολουθεί είναι -χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό- τα αγαπημένα του ακούσματα μέσα στη χρονιά.

###

1. Grizzly Bear - Yet Again
2. Etten - Lappuggla
3. Lana Del Ray - Born to Die
4. Χρήστος Λαϊνάς - Η Αγάπη Θα Λάμψει
5. Μανώλης Αγγελάκης - Ο Άνθρωπος Βόμβα
6. How To Dress Well - Cold Nites
7. Imagine Dragons - Visions
8. M83 - Hurry Up We're Dreaming
9. Florence And The Machine - Spectrum
10. Chromatics - Kill For Love

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #1: Godspeed You! Black Emperor - 'Allelujah! Don't Bend! Ascend!


Μια κορυφαία -όχι μόνο στον ήχο της- μπάντα, που κάνει ένα δεκαετές δισκογραφικό διάλειμμα και στο ενδιάμεσο τα μέλη της κρατάνε (κάτι παραπάνω από) επαφή με τη δημιουργική διαδικασία.
Τι θέλω να πω: Όλες οι μπάντες μετασχηματίζουν το μουσικό παρελθόν σε παρόν. Οι GY!BE είναι και παρελθόν και παρόν μαζί.

Και μπορεί αυτό το άλμπουμ να μου θυμίζει κάτι όμορφο, σημαντικό και σχεδόν ξεχασμένο: πως είναι να ακούς μουσική χωρίς να κάνεις κάτι άλλο. Τίποτα όμως. Και όχι ψυχαναγκαστικά, είναι αρκετό αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή για να υπερκαλύψει όλη την χωρητικότητα του χρόνου. Αυτό νομίζω ότι είναι κάτι πραγματικά μοναδικό. Ωστόσο, αυτό το δίσκο θα μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω και σαν ηχητικό background, σαν soundtrack: στην επανάσταση, στην καταστροφή του κόσμου, στην αναγέννηση του. Σε κάτι που να είναι δυνατό και επιδραστικό όσο και οι ήχοι αυτού του άλμπουμ.

Μία μέρα πριν την υποτιθέμενη καταστροφή, αφιερώστε μία ώρα για να το ακούσετε. Εκεί, ο κόσμος ολόκληρος καταστρέφεται και ξαναχτίζεται συνεχώς.

###

So far Fin

01: Godspeed You! Black Emperor - 'Allelujah! Don't Bend! Ascend!
02: Tame Impala - Lonerism

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Inner Guests #5 : Στεφανάκης



Η μεγαλύτερη συλλογή δίσκων που έχουν δει τα μάτια μου. Ίσως και η μεγαλύτερη συλλογή εισιτηρίων συναυλιών. Χαζεύαμε μια μέρα τα εισιτήρια και μετά του ήρθε να συμμαζέψουμε και να κατηγοριοποιήσουμε τις αφίσες από ταινίες, συναυλίες και μπάντες. Χάσαμε ένα δίωρο από τη ζωή μας και κερδίσαμε κάνα δυο χρόνια από τα γέλια. Ωραία πράματα.

Το καλό με τον "Στεφανάκη" είναι ότι έχει ακούσει ένα προς ένα αυτά τα άλμπουμ.  Και έχει χαρίσει -δεν ξέρω πόσα αλλά σίγουρα- πολλά απ' όσα δεν του άρεσαν. Ήταν και παραμένει ο καλύτερος δοκιμαστής σκληρών ήχων (Στεφανάκη τώρα γελάς σίγουρα) και ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτομαι όταν θέλω να ακούσω κάτι από αυτή τη σκοτεινή μεριά της μουσικής.

Η λίστα του είναι δεδομένα ενδιαφέρουσα και παίζει σε πολλά παρακλάδια του metal, από post, doom, epic και black μέχρι αγνό hard rock. Απόλαυcoν!

###

Alcest - Les Voyages De L'Âme
Altar Of Oblivion - Grand Gesture Of Defiance
Arc Of Ascent - The Higher Key
Bullet - Full Pull
Christian Mistress - Possession
Deathspell_Omega - Drought
Graveyard - Lights Out
Jess and The Ancient Ones - s/t
Royal Thunder - CVI
Witchcraft - Legend

Blogovision 2012 - #2: Tame Impala - Lonerism


Διαβάζουμε πολύ συχνά ότι αυτό το άλμπουμ έχει κλείσει μέσα στα 52 λεπτά του 50 χρόνια ήχων. Συμφωνώ. Η ψυχεδέλεια, οι ποπ αναφορές, οι κιθάρες και η ανεμελιά των 60's και 70's, η κυκλοθυμία των 80's και η εναλλακτικότητα των 90's. Νομίζω όμως ότι αυτό είναι καλύτερα να το ακούς. Δηλαδή, διαβάζοντας ξανά τις πρώτες τρεις γραμμές αυτού του ποστ, δυσκολεύομαι να μην τις αντιμετωπίσω ως απλές παπαριές. Και δεν είναι μόνο αυτό: δεν αποτελούν καν κάποιο πιστοποιητικό ποιότητας. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί μετά την επιτυχία του Lonerism θα ακούγαμε από παντού αχταρμάδες, υποψήφιους για άλμπουμ της χρονιάς. Το μυστικό της δημοφιλίας του άλμπουμ αυτού, δεν είναι καν το γεγονός ότι κατάφερε τα ανωτέρω με μεγάλη επιτυχία. Κι ας είναι (και αυτό) αλήθεια.

Το σημείο στο οποίο εγώ εντοπίζω την απήχηση αυτού του δίσκου, είναι ένα: το hype.

Οι λίστες έχουν εγκλωβιστεί σε μια ψυχαναγκαστική διαδικασία και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απείχα πέρυσι και ο αυτός για τον οποίο χαίρομαι σα μικρό παιδί που το κάνω φέτος: ψυχολογική απεμπλοκή από τέτοιου είδους σαχλαμάρες.

Βέβαια, το Lonerism είναι δισκάρα. Πέρα από το γεγονός ότι ένας 26χρονος ευφυέστατος καΐλας (Kevin Parker) κρύβεται πίσω από όλες τις συνθέσεις, όλα τα όργανα, τις ενορχηστρώσεις, τα φωνητικά, τα πάντα. Πόσο όμορφες μελωδίες έχει σκαρφιστεί, πόσο έξυπνα τις έχει παντρέψει με την ψυχεδέλεια των ήχων του, άψογη παραγωγή και μια φωνή που είναι σαν να περίμενε 24 χρόνια τον ιδιοκτήτη της να πειραματιστεί με αυτούς τους ήχους. Μια φωνή που "βγαίνει" ζωντανά ακόμα καλύτερα. Εν τέλει, ένας πολύ, πολύ αγαπημένος δίσκος.

###

So far

02: Tame Impala - Lonerism

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Inner Guests #4: κτίρια τη νύχτα

Ο τέταρτος στη σειρά καλεσμένος στα Inner Guests Sessions έχει ήδη πέντε άλμπουμ, ένα ντέμο, ένα πρόσφατο λάιβ δίσκο και δύο συμμετοχές σε συλλογές. Είναι εννιά το βράδυ και ακούω -όπως πριν από κάθε καλεσμένο που είναι μουσικός- το τελευταίο άλμπουμ του κτίρια τη νύχτα με τίτλο σημειώσεις άλυτων θεμάτων. Κυκλοφορία 2011 αλλά το άκουσα φέτος. Το άκουγα αρκετά κάπου μέσα στον Μάιο αλλά ο συγχρονισμός ήταν κακός τότε, μου είχε φανεί απλά πανέμορφο. Ε λοιπόν, τώρα το ακούω με ακουστικά και γράφω αυτό το κείμενο. Είμαι στο πρότελευταίο (εικοσάλεπτο) κομμάτι. Πραγματικά άνθρωποι, δεν έχω λόγια. Είναι το καινούριο Κουστουμάκι (The Boy). Τι εννοώ; Από τις εικόνες των στίχων, τη φωνή και τους ήχους (μεγάλο κεφάλαιο): όλα τόσο αληθινά, όλα τόσο ανυπόκριτα. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτό το άλμπουμ, μοιράστηκε μαζί σου ένα κομμάτι του εαυτού του. Και η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ακόμα ένα άλμπουμ μπήκε στη λίστα αυτών που θα κουβαλάς για καιρό. Κλείστε τα όλα και ακούστε το δυνατά.

πι.ες: το καινούριο του άλμπουμ τιτλοφορείται "Κενοί Χώροι" και θα κυκλοφορήσει αρχές του 2013 σε βινύλιο.

Μετά από αυτή τη γραμμή ο λόγος δίνεται στον κτίρια τη νύχτα:

###

Οι περισσότερες μουσικές που άκουσα φέτος δεν ήταν φετινής σοδειάς. Εντούτοις, αυτά είναι κάποια νέα άλμπουμ που μου άρεσαν. Με αλφαβητική σειρά:

Clark - Iradelphic
Flesh Candy - Neither so big, nor so lovely
Flying Lotus - Until the quiet comes
John Maus - A Collection of rarities...
Larry Gus - Silent Congas
Mac Demarco - 2
Swans - The seer
Tame Impala - Lonerism
Άγγελος κυρίου - Αδελφός και αδελφή των αδελφών Grimm
Φυτά - Φυτά τηγανητά

Blogovision 2012 - #3: Beach House - Bloom


Και πάνω που ζούμε την άκρατη παπαροταμπελοφιλοσοφία, να μία μπάντα-ντουέτο που οποία δικαιολογεί από μόνη της την ύπαρξη της Dream Pop. Τέταρτο άλμπουμ και πάνω που το συζητούσα με μουσικόφιλο φίλο: κάθετος, μου απαντάει ότι δεν ξεπέρασαν το Teen Dream. Δεν μπορώ να το πω αυτό και δεν είναι θέμα διαφωνίας-συμφωνίας. Είναι που οι Beach House εξακολουθούν να κάνουν με τρομακτική άνεση αυτό που ξεκίνησαν πριν έξι χρόνια: να γράφουν ονειρικούς, μελαγχολικούς, μελωδικούς ύμνους. 
Αλλά αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν, είναι κατ' εμέ ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της μουσικής τους. Η δομή των κομματιών τους (και τα συναισθήματα που σου προκαλεί) ακολουθεί την αντίστοιχη μιας κλασσικής τραγωδίας σε ένα συγκεκριμένο σημείο: μετά την τραγωδία έρχεται η κάθαρση. Και αυτό το "πνίξιμο" που νιώθεις όταν για παράδειγμα έρχεται η ώρα του κοψίματος στο Myth και μετά μπαίνει το λυτρωτικό ρεφραίν.. ε αυτός είνα ένας από τους λόγους που ακούω μουσική.

###

So far

03: Beach House - Bloom

Inner Guests #3: Adolf Plays the Jazz


Το λοιπόν, το Form Follows Function (#9 για φέτος) το βρήκα μέσω ξένου μουσικού βλογ, το κατέβασα, το άκουγα για μέρες και ξαφνικά ήθελα να το βάλω οπωσδήποτε στην εκπομπή και όπως πάντα ήθελα να έχω και κάτι να πω πέραν του ότι είναι ένας πανέμορφος δίσκος. Βέβαια, ούτως ή άλλως δεν θα είχα και πολλά να πω. Το γεγονός ότι είναι Έλληνες είναι μόνο για μια ψυχαναγκαστική και αχρείαστη εθνική αυτοεπιβεβαίωση. Μια διαδικασία από άλλες εποχές. Αυτό που είναι πραγματικά άξιο λόγου ακρόασης, είναι οι ήχοι των Adolf Plays the Jazz. Κουράζομαι και μόνο στην προσπάθεια να τους περιγράψω. Αλήθεια, αδυνατώ. Πρέπει να ταμπελοφιλοσοφήσω και ίσως να καταφύγω και σε κλισέ ατάκες του στυλ "σε ταξιδεύει και σου ταρακουνάει την ψυχή". Δεν τα μπορώ αυτά. Ακούστε τους.

(Η πολύ ενδιαφέρουσα λίστα που ακολουθεί είναι προϊόν μαζικής ηλεκτρονικής αλληλογραφίας μεταξύ των οχτώ μελών της μπάντας. Έτσι, καταφέρνει κι εκπροσωπεί την μπάντα μέσω του συνόλου των μελών της.)

###

01 Swans - The Seer
02 Carter Tutti Void - Transverse
03 Grizzly Bear - Shields
04 Hidden Orchestra - Archipelago
05 Cloud Nothings - Attack On Memory
06 Troum - Grote Mandrenke
07 Scott Kelly and the Road Home - The Forgiven Ghost In Me
08 Portico Quartet - Portico Quartet
09 Burial - Kindred EP
10 Hangedup and Tony Conrad - Transit of Venus
11 Aluk Todolo - Occult Rock
12 Om - Adviatic songs
13 Converge - All We Love We Leave Behind
14 Richard Hawley - Standing at the Sky's Edge
15 A Whisper In the Noise - To Forget

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Inner Guests #2: Last Gamuzao



Ο άνθρωπος-εγκυκλοπαίδεια. Να μια καλή αρχή. Μνήμη ελέφαντα. Να μια καλή συνέχεια. Στο ζουμί της υπόθεσης, ο Last Gamuzao είναι ένας τύπος που ψοφάει να μαθαίνει πράγματα. Του αρέσει να σκάβει όταν βρίσκει κάτι όμορφο, να το γνωρίζει καλά. Τον πάω -μεταξύ πολλών άλλων- γιατί είναι ενας άνθρωπος που δεν ξέρει τι θα πει ημιμάθεια. Προσθέστε σε αυτό ότι κρατάει τα αυτιά του (κάτι παραπάνω από) ανοιχτά. Θα μπορούσε να είναι στο Μπρίστολ και να ακούει τις βιομηχανικές βρωμιές, να αράζει στην Καραϊβική και να παίζει με την τρομπέτα του σκα και ρέγκε, κάπου αλλού στην Αγγλία με πάνκηδες, κάπου αλλού με ποστάδες και πάει λέγοντας. Σεβασμός σε αυτούς που δεν ησυχάζουν ποτέ για να μπορούν να είναι ήσυχοι όλη την ώρα.

Στα του παρόντος, (συμ)παρουσιάζει μια από τις πιο αληθινές εκπομπές που μπορείτε να βρείτε στο ελληνικό ραδιόφωνο: Μέσα Στη Βρωμιά. Μία από τις 3-4 εκπομπές που λατρεύω να ακούω, θα βρω νέους ήχους, θα ανακαλύψω παλιούς. Θα περάσω όμορφα.

###

1. Swans - The Seer
2. Flying Lotus - Until the Quiet Comes
3. Quakers - Quakers (σχόλιο Gamuzao: Hip hop project από τον μεγάλο Geoff Barrow)
4. Godspeed You! Black Emperor - Allelujah! Don't Bend! Ascend!
5. Jozef Van Wissem & Jim Jarmusch - Concerning The Entrance Into Eternity/ The Mystery of Heaven (σχόλιο Gamuzao: 2 LP μέσα στη χρονιά από τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη).

Blogovision 2012 - #4: Moonface - With Siinai: Heartbreaking Bravery


Έπρεπε να περάσουν 6 υπερδραστήρια χρόνια με 18 άλμπουμ από διάφορα πρότζεκτ ή συγκροτήματα, για να έρθει η στιγμή αυτή. Να βρει ο Spencer Krug, αυτή η τόσο μοναδική φωνή, μια άγνωστη μπάντα από τη Φινλανδία -τους Siinai- και να γίνει ένα μεγαλοπρεπές μπαμ.
Το Heartbreaking Bravery είναι ένας σπαρακτικός δίσκος που βγάζει τον καλύτερο ερμηνευτικό εαυτό του Krug. Θα μπορούσα να πω ότι κάθε κομμάτι εξυπηρετεί τον σκοπό του, φτάνοντας σε ένα τρομερά καλό σύνολο που θες να ακούς κάθε φορά ως τέτοιο. Μπούρδες. Σκοπός και μπούρδες. Feed your souls.

###

So far

04: Moonface - With Siinai: Heartbreaking Bravery

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #5: Get Well Soon - The Scarlet Beast O'Seven Heads



Η πιο απότομα εξελισσόμενη μπάντα αυτή τη στιγμή μας παρέδωσε ένα άλμπουμ από αυτά που πλέον σπάνια συναντάμε. Τέλεια παραγωγή, ήχοι που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και άλλες μουσικές φόρμες, έγχορδα που κάνουν τη διαφορά, μινόρε-νοσταλγία-γοητεία και ένας δίσκος που δείχνει τόσο μα τόσο μεγαλεπήβολος. Με βάση αυτό και με δεδομένο ότι βρισκόμαστε στην εποχή που μας αποδεικνύει περίτρανα τη σχέση μεταξύ απόψεων και κωλοτρυπίδων, δεν δείχνει παράξενη η διάθεση πολλών για αφορισμό. Πειράζει; Καθόλου!

Οι Get Well Soon μας παρέδωσαν ένα θεματικό αριστούργημα και έκαναν ένα όμορφο δώρο στην ταλαιπωρημένη συλλογική ψυχοσύνθεση. Take it or leave it.

###

So far

05: Get Well Soon - The Scarlet Beast O'Seven Heads

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #6 : Porcelain Raft - Strange Weekend


Ποτέ δεν πίστεψα στο ντε φάκτο νόημα της απλής παράθεσης του βιογραφικού ενός καλλιτέχνη. Αλλά αυτός εδώ ο τύπος ασχολείται εδώ και 15 χρόνια με ό,τι μπορείς να φανταστείς γύρω από τη μουσική. Και μέχρι τώρα δεν τον ήξερε ούτε ο γείτονάς του. Όχι ότι δεν έχει ξανασυμβεί. Ηλίθια μουσική βιομηχανία; Ή απλά παρεξηγημένος, υποτιμημένος τύπος; Ή αυτός που έγραφε κοινότοπες αηδίες μέχρι που ήρθε η φώτιση; Ή, ή ή..
Δεν θα μάθουμε ποτέ.

Στο πεζό, χωρίς πολλά ερωτηματικά παρόν, ο Mauro Remiddi έχει γράψει ένα σκασμό από φανταστικές μελωδίες,  τα έχει τραγουδήσει με την μοναδική ανδρόγυνη φωνή του και τα έχει ντύσει με φευγάτους, ταξιδιάρικους ήχους.

Όπως το βλέπω εγώ:

To Strange Weekend είναι ο επιβεβλημένος θρίαμβος της αναμφίβολα καλής ποπ μουσικής.

###

So far

06: Porcelain Raft - Strange Weekend

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Inner Guests #1: Toi.Boi.


Πρεμιέρα στους καλεσμένους με έναν άνθρωπο που συνδυάζει πολλά: είναι φίλος, είναι μουσικός, είναι γραφίστας και είναι ένας από τους ανθρώπους με τα μεγαλύτερα μακροβούτια στη μουσική. Ένα πράμα που χαίρομαι στους δημιουργούς που γνωρίζω, είναι όταν τους βλέπω να είναι πάνω απ' όλα ακροατές. Και μάλιστα, με τόσο μεγαλο εύρος ήχων.

Οι λίστες του είναι δύο: η πρώτη με τα -γενικώς- αγαπημένα του άλμπουμ και η δεύτερη με θέμα κάτι καινούριο και ολόφρεσκο: Trap.

Στο δημιουργικό μέρος, ο Toi.Boi. ετοιμάζει το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο "Μυστηριότητες". Μουσική και παραφωνίες -όπως σαρκαστικά λέει ο ίδιος- είναι δικά του και οι στίχοι του Άγγελου Κυρίου. Στη σελίδα του στο facebook (ΕΔΩ) μπορείτε να βρείτε μερικά από τα κομμάτια. Δεν θέλω να περιγράψω τη μουσική του. Σας προτρέπω όμως να την ακούσετε. Θα σας στοιχειώσει. Θα σας κυνηγήσει τη νύχτα. Θα σας αρέσει.

###

1. Kendrick Lamar - good kid, m.A.A.d city
2. TNGHT - TNGHT
3. Death Grips - NO LOVE DEEP WEB
4. Flying Lotus - Until The Quiet Comes
5. Starkey - Orbits
6. Andy Stott - Luxury Problems
7. Metz - Metz
8. Frank Ocean - Channel Orange
9. Lorn - Ask the dust
10. Spaceghostpurrp - Mysterious Phonk: The Chronicles of SpaceGhostPurrp

Trap

1. Kanye West - Mercy (RL Grime & Salva Remix)
2. TNGHT - Higher Ground
3. Trapatoni - Bounce
4. Shiva - Serotonin & Cherry City
5. Hucci x Stooki Sound - Ball So Hard
6. FootwoRk - Bakkitup
7. Diplo & Oliver Twizt - GO (Filthy Disco Remix)
8. The ninetys - Cocaine show
9. Alex Young - Outrage
10. Arnold - Cuff

Inner Guests: Prologue

Επειδή η Βλογοβιζιον δεν είναι η αρχή και το τέλος των λιστών, η Inner Voyage κάλεσε μερικούς εκλεκτούς φίλους για να παραδώσουν τους αγαπημένους τους ήχους. Από το βλογ και τη σελίδα της εκπομπής στο Facebook, θα παρελάσουν στις επόμενες μέρες μουσικοί, ραδιοφωνικοί παραγωγοί και καλοί φίλοι και φίλες και θα μας δώσουν τις δεκάδες, πεντάδες ή ότι αυτοί αγαπήσανε περισσότερο μέσα στο 2012.
Η ιδέα ξεκίνησε από το γεγονός ότι δεν ήξερα τις επιλογές των περισσοτέρων εξ αυτών. Και είχα περιέργεια. Και είπα να το μεταφράσω σε αυτό που θα συμβεί τις επόμενες μέρες. Ας αφήσουμε τις ιδιότητες: μουσικάνθρωποι που κάνουν την τιμή και δίνουν τη χαρά και γι' αυτό παίρνουν ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Αυτά.

Blogovision 2012 - #7: Tu Fawning - A Monument


Το άλμπουμ αυτό ξεκινάει με ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της χρονιάς και ακολουθούν στην πορεία μερικά σχεδόν ισάξια. Έχει και μερικές ηχητικές στιγμές που σε κερδίζουν. Ωστόσο, δεν θα μπω στην διαδικασία να το αξιολογήσω με σκοπό να δικαιολογήσω τη θέση του. Όχι ότι δεν βρίσκω λόγια. Απλά νιώθω ότι αυτό το άλμπουμ είναι από τις προσωπικές επιλογές σε αυτή την εικοσάδα και αυτός είναι και ο λόγος που το έχω εδώ. Και λέω να το κρατήσω για τον εαυτό μου.

###

So far

07: Tu Fawning - A Monument

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #8: Grizzly Bear - Shields


Σπουδαγμένα παιδιά. Δεν θέλω να υπονοήσω μια κάποια περίσσια διάνοιας. Το λέω ευθέως: τα μυαλά αυτών των τύπων θεωρώ ότι γυρνάνε σε πολύ υψηλές στροφές. Οι συνθέσεις τους γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες, οι μελωδίες τους είναι πιο μυστήριες κι ευφάνταστες. Ο θόρυβος του ενός κομματιού είναι η καταιγίδα μετά την ηρεμία του άλλου. Και η σειρά των κομματιών δείχνει να ακολουθεί μια άλλη λογική από αυτήν του "καταμερισμού ποιότητας για να ακούγεται πιο εύκολα". Μια λογική ορμώμενη από τον σκοπό του καλλιτέχνη και όχι από τις ανάγκες του ακροατή. 
Οι Grizzly Bear επαναλαμβάνουν στο Shields αυτό που έκαναν στο Veckatimest: μας δίνουν ένα σύνολο το οποίο κομμάτι-κομμάτι χτίζει μια συμπαγή ολότητα που έχει μεγαλύτερη ομορφιά ως τέτοια. Σπάνια πράματα στην εποχή των σινγκλ, των σκόρπιων κομματιών και των χιτ. 

###

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #9: Adolf Plays the Jazz - Form Follows Function


Μία ώρα και εννέα λεπτά μουσικής. Μουσική φόρμα δεν υπάρχει, πλησιάζει αυτές του post-rock, αλλά πλησιάζει και μερικές χιλιάδες ακόμα οπότε ας δώσουμε μια κλωτσιά στην ταμπελοφιλοσοφία. Προσωπικα, μόνο ψεγάδι η παραγωγή. Άλλά:

Το θέμα είναι: ανυπόκριτος πειραματισμός, χαίρεσαι να ακούς.
Το θέμα είναι: ωραίες κιθάρες, έξυπνα τοποθετημένες μεταξύ των πραγματικά πολλών ήχων.
Το θέμα είναι: μακροσκελής ανάπτυξη των συνθέσεων χωρίς να κουράζεσαι.
Το θέμα είναι: ο καλύτερος ελληνικός δίσκος για το 2012.

###

So far

09: Adolf Plays the Jazz - Form Follows Function

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #10: My Jerusalem - Preachers


Πλήθος καλών κομματιών, συν μερικά πολύ καλά, συν ένα-δυο απλά άψογα, μπόλικο συναίσθημα, σούπερ φωνή και αχρονικός ήχος σταματημένος παντού μέσα στα τελευταία 40 χρόνια.
Πραγματικά, υπήρξαν στιγμές που άκουγα αυτό το άλμπουμ και καμιά ένταση δεν ήταν αρκετή. Αγνό ροκ. Πόσο πιο απλά να το πεις και πόσο πολύ μας έχει λείψει. 

Πι.Ες: Δεν είναι τόσο ότι το άλμπουμ υποτιμήθηκε, είναι το κρίμα που δεν έφτασε σε περισσότερα αυτιά.

###

So far

10: My Jerusalem - Preachers

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #11: Exitmusic - Passage


Σκοτάδια, νοσταλγία, βρώμικοι ήχοι που δεν θα καταφέρουν ποτέ να καλύψουν τις όμορφες μελωδίες, σωστές ενορχηστρώσεις, πολυεπίπεδος ήχος και μπόλικες καλές συνθέσεις που υποστηρίζουν αναδεικνύουν όλα τα υπόλοιπα. Τέλος, μια ηθοποιός -Aleksa Palladino- που γράφει μουσικές μαζί με τον άντρα της. Δεν τραγουδάει, ερμηνεύει. Και ερμηνεύει χαρίζοντας μας μια από τις πιο όμορφες και ιδιαίτερες φωνές που ακούσαμε τελευταία.

###

So far:

11: Exitmusic - Passage

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #12: Patrick Watson - Adventures In Your Own Backyard

Οι ηχογραφήσεις έγιναν δίπλα στο σπίτι του Patrick Watson σε μια γειτονιά του Μόντρεαλ. Μετά από συνεχόμενες περιοδείες ήθελαν να νιώσουν λίγο "σπίτι τους". Και ο Watson να είναι κοντά στα δύο παιδιά του. Εξού και ο τίτλος του άλμπουμ.
Ε λοιπόν, συγχαρητήρια σε όλους τους. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα νιώθεις όταν ακούς τα 12 αυτά κομμάτια. Γαλήνη, ηρεμία, οικειότητα.

###

So far


12: Patrick Watson - Adventures In Your Own Backyard
13: Lower Dens - Nootropics

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #14: Mount Eerie - Clear Moon



Το πρώτο από τα δύο άλμπουμ τους μέσα στη χρονιά. Το πρώτο από τα δύο βήματα. Κρίμα να μη μπορώ να τα βάλω και τα δύο εδώ μαζί. Έτσι θα έπρεπε. Γιατί τo Clear Moon είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε στο εξώφυλλό του: η ηρεμία που βυθίζεται και χάνεται στην καταχνιά. Το γεμάτο φεγγάρι που κρύβεται πίσω από τόνους νέφους και αναρωτιέσαι αν είναι γεμάτο σήμερα ή μήπως ήταν γεμάτο χθες ή μήπως θα είναι γεμάτο αύριο. Και τελικά όλο αυτό προοικονομεί τη συνέχεια που τιτλοφορείται Ocean Roar: η ησυχία πριν από την άγρια, λυσσαλέα και φασαριόζικη καταιγίδα που ακολουθεί μετά τα σχεδόν 42 λεπτά του.

###

So far:

14: Mount Eerie - Clear Moon

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 - #15: The Maccabees - Given to the Wild

 

Το παραδεχομαι: μετά τις πρώτες αναγνωριστικές ακροάσεις, σπάνια θα ακούσεις αυτό το άλμπουμ ολόκληρο. Μάλιστα, μετά από κάποιο διάστημα, θα καταλήξεις σε μια επιλογή των μισών περίπου κομματιών του δίσκου. Και η ζωή συνεχίζεται. Αυτά τα μισά κομμάτια όμως προσωπικά με σημάδεψαν στη χρονιά που τελειώνει, με το Unknow να είναι ένα από τα πιο όμορφα που άκουσα γενικότερα φέτος. Όμορφο με έναν απλό, σχεδόν πεζό, τρόπο. Τόσο πεζό που σου έρχεται να χρησιμοποιήσεις την λέξη "απερίγραπτο".

###

So far:

15: The Maccabees - Given to the wild